Tekleyen Hayatlar

  Ne olur,farkında olalım..Hayat kimine göre o kadar uzun ki mutsuzluğun dibine vurmuş yaşamadığı acı kalmamış ama hala gelecekten umudu var.Yaş kemale ermiş beden işlevini yitirmiş ruh teklemekte,algı ara sıra gelmekte,hiçbir ihtiyacını kendi görememekte ve mutlaka birine muhtaç bir yaşam..O bununla denenmekte..Rahman ona verdiği nefesi unutmuşcasına..Başka kullara daima tetikte.."Mevlam ne eyler,eylerse güzel eyler.." diyip onun sırlarına vâkıf olmak akıl kârı değil.Her an hazırlıklı olmak..Ölümün n'asıl,ne zaman ,nerede geleceği belli olmuyor.Yani sırayla değil,bilinmiyor.Üzgünüm her şeyi dert ettiğime..Kaygılarıma üzgünüm..Üzdüklerime değmiyor hayat,değmiyor..Tam da her şeyi yoluna koymuş çocuklar ve gelecek planlar,mutlu günler,hayal ettiği uzun yıllar,çocuklarının mürüvveti,güzel bir aile..Yaşantısını aldığı bir haber altüst eder..Amansız bir hastalık..Doğaya sesleniyorum;ne olur yapma,üzme,ağlatma,kahretme,sinsice içimize girme..Endişelerle yaşadığımız hayatı birbirimize kahrederek geçirtme..Bizi vesveseye boğma..Sevgi..Sevgi..Onu iten nefretle..Şu üç günlük hayatı dar etme;yaşamak isteyeni gönülsüz öldürme.Onun hayalleri var,onun sevenleri var,onun yarım kalan mutlulukları var..Ya Rahman,Ya Rahim..Beni duy..Biz senin kulunuz..Bizi kendimize bırakma..Nefsimize köle etme..Hangisi bizim için hayırlı;biz bilemeyiz,biz hiçiz..Seninle senin ışığınla ancak aydınlanırız..