Belki de zaman bir nebze unutturur...
Dumura uğradığını.
Fakat insan kendi kendinin bizzat avutucusu da olur.
"Ah beceriksiz!"
Öyle şeyler yaşanıyor ki
insan yörüngesinde.
Gören göz kör,
Duyan kulak sağır,
Söyleyen dilin "lal olsaydım" demesi hak getire...
"Ee yaşlılık mı bu?"
Yoksa zamansız bir olgunluk...
Karşı olmak, dürüst kalmak ve inandığı şeyler uğruna yel değirmeniyle savaşmaktan bitap...
Bilmekten bile şüpheye düşüyorlar.
His acır mı?
Duruş kederlenir mi?
Söz çekinir mi be dostum?
Gideceği yerden...
.............//TÜLAYÖzz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder