Profesyonel İnsan

  Hişt,pişt! Or'da mısınız?Yandınız o zaman..Yine ben..Bu akşam şikayetlerim dile geldi.Beni kimler dinlerse yaşamı onlara şikayet ediyorum.Benimle mukabele edebilecek biri var mı?

  Çok zor diyorum;çok zor,çok zor..İyi kalmak çok zor..Kolayı da var bunun.Alabildiğine kötü olmak..Bağırmak sorun çıkartmak kırmak dökmek yani kısacası parçalamak hayatı..Ayağımın altında ezmek..Bütün yanlışlarımla yol almak..Karanlık bir ormanda pili bitmiş bir fenerle ne kadar gidilebilirse..Bir yanım gülüyor;bir yanım feryat figan.."Hah!"..Tam;"Aradığım adresi buldum.."derken kaybettiğim şehirlerim..Tam da bütün dağları,uzak diyarları aşmayı isterken akabinde bir arpa boyu ileriye;bir ömür hep geriye,geriye..

  Gelişmiyorlar;öyle bakıyorlar..İstiyorlar;vampir gibi yaşamın kanını emiyorlar..Törpülüyorlar;hayallerini,gençliğini,tekrar doğuşunu,yaratıcılığını öldürüyorlar..Seni,beni,onu,vs. inkar ediyorlar..Yaratılış özelliğini,yolculuğunu,bulmayı umduğunu hep geceltiyorlar..Duyguların tavan yaptığı anda;"Rahmaniyim.Tamam,şimdi.."..İstemediğim;irkildiğim çirkin renkler,korkutucu atmosfer..İşte o zaman;"Şeytaniyim."..

  Hep toplamalıyım dağınıklıklarımı..Kendim zor gelmez bana..Eksenimde her an döndüğüm fırtınalarım,depremlerim,üzüm üzüme baka baka kararır misali ektiğim nefretlerim,biçtiğim şüphelerim çok sadık bir uşak gibi yıllarca peşimde..Ben yolculuktayım.Uzun süreli bir kabustayım.Uzatmaları oynamaktayım.Çok zor;iyi kalmak..Hele bir de farkettiler mi otuz iki dişimi gösterdiğimi;hasetçilerin gözündeyim.Çaktırmadan mutluluk yakalamak benim profesyonelliğim.Çünkü ben eğitiliyorum.Çünkü ustam çetin,katı;hiç göz açtırmıyor,hiç yüz vermiyor.Benden bir şey istiyor.Ama ben henüz bir olamadım.Ben toparlanamadım.Düşüncelerim bütün evreni geziyor.Her yeri tecrübe ediyor.Her duyguyu hissedebiliyor.Ve vakti geldiğinde tekrar bedende yer buluyor.Bunları düşünebiliyorum.Bunları ifade edebiliyorum.Uzakta ne varsa -dert,keder;mutluluk- anlayabiliyorum da yakınımdakileri algılayamıyorum bile..Çok zor;iyi kalmak..İyiyim;anlatabildiğim kadar..Düşünebildiğim,görebildiğim kadar..Ve her gün güneş tekrar doğduğunda sen de hazırsın şunları duymaya;"Yapamadım;sen yap..","Giyemedim;sen giydir..","İlaçlarım ner'de?","Hey,suyum ner'de?","Acıktım,yemek yap..","Bu bana iyi bakmıyor..","Ya benden bir şey olmayacak..","Banane,ben yapmayacağım..".Yani senden beklenenler..Ve yine çok zor;olmadığında olamayacağını bildiğin senler..Ben profesyonelim;yine bulurum,çaktırmadan mutlu olurum..Çünkü görürlerse otuz iki dişimi;yüz alırlar,başıma çıkarlar,şımarırlar..Küçülürsün,değersizleşirsin ve zorlanırsın.Çaktırmadan iyi kal..Yaşama yüz verme o kadar..