Bencilik

  Yaşam bize bencilliği,riyakârlığı ve affetmemeyi dayatıyor;insan en kolayını seçip her şeye bir anda sahip olmak istiyor. Bir anda her şeyi bitirmek,yok etmek... Ve yok olmayı arzuluyor. Kendi tecrübelerime dayanarak yaşadıklarımızın zirveye ya bir merdiven dayama ya zirveden bir düşüş ya da sorunlarla baş edememe halini her insanın hissettiğini öğrendim. Gözlemim dahilinde,insan acizken ya çok bayağılaşıyor ya da çok gururlanıyor ve bunun için Don Kişot gibi yer değirmeniyle savaşıyor. Kendine bir daire çiziyor;o dairenin içinde kendi çapında eğleniyor ve kendini anlatmak için perdelerin arkasında,son kalan insan kırıntılarıyla kendini aklamaya ve iyi göstermeye çalışıyor.

  Aslında hayat o kadar uzun değil. Şu üç günlük dünyada;bencillikten uzak,kendisinde devasa bulunan Allah'ın ona bahşettiği merhamet duygusunu bir türlü fark etmiyor ve her defasında yaşadığı tecrübelerden asla ders almıyor. "Aile nedir?"... "Hayatın neresindedir?"... "Neden var olmalı?"... "Neden,neden,neden..." diye soru soruyor ve sonra anlıyor ki biz tek başımıza bir hiçiz. İnsan birlikte olursa ancak paylaşamayacağı tek şey bencillik olur.